(Ή ΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΗ ΤΕΝΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΟΦΙΚΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥ)
Το στροφικό πέταλο του ώμου αποτελείται από ένα σύμπλεγμα μυών (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος) που είναι υπεύθυνοι (πέρα από τη στροφή του ώμου)και για την καθήλωση του βραχιονίου επί της αρθρικής επιφάνειας της ωμοπλάτης (σσ.ωμογλήνη). Το στροφικό πέταλο στην ουσία ανταγωνίζεται τον δελτοειδή μυ, οποίος τείνει να δίνει δυνάμεις εξαρθρήματος του ώμου.
EIKONA1 :Το στροφικό πέταλο(rotator cuff).
Πρόσθια άποψη(αριστερά) και οπίσθια άποψη(δεξιά).
Supraspinatus:υπερακάνθιος, Infraspinatus:υπακάνθιος Subscapularis:υποπλάτιος, Teres minor:ελάσσων στρογγύλος
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα (επασβέστωση στους τένοντες του στροφικού πετάλου) είναι μία πάθηση που παρατηρείται σε άντρες και γυναίκες 40-60 ετών. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση ασβεστίου(κρυστάλλων υδροξυαπατίτη) στους τένοντες του στροφικού πετάλου(συνήθως κεντρικότερα στην κατάφυση του τένοντα του υπερακανθίου).
Διακρίνεται σε:
εκφυλιστική, η οποία προκύπτει μετά από συνεχόμενη τριβή του τένοντα του υπερακανθίου στο ακρώμιο ως επακόλουθο συνεχών φλεγμονών του τένοντα και αντιδραστική, της οποίας η παθοφυσιολογία δεν είναι εξακριβωμένη και είναι πολύ πιο επώδυνη από την εκφυλιστική.
Η τελευταία διακρίνεται σε 3 φάσεις:
1) Φάση δημιουργίας -εναπόθεσης. Οι ιστολογικές αλλαγές στη δομή του τένοντα ευνοούν τη συσσώρευση ασβεστίου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο τένοντας σε εκείνο το σημείο να γίνει σκληρός σαν κιμωλία και φτάνει να είναι ορατή στην απλή ακτινογραφία.
2) Φάση ηρεμίας-λανθάνουσα φάση. Δεν δίνει συμπτώματα και δεν μεγαλώνει άλλο(εκτός κι αν προσκρούει σε οστό(πχ ακρώμιο)και δίνει μηχανικής φύσης συμπτώματα, πόνο δηλαδή σε κινήσεις επάνω από το επίπεδο της κεφαλής.
3)Φάση απορρόφησης. Ξεκινά φλεγμονώδης αντίδραση εναντίον της επασβέστωση ς(μακροφάγα κύτταρα) Στη φάση αυτή, η επασβέστωση έχει πιο μαλακή υφή(σαν οδοντόπαστα) και τα συμπτώματα του πόνου είναι έντονα. Αυτό οφείλεται στην αντιφλεγμονώδη αντίδραση, στην αύξηση της αιμάτωσης και στην ερεθιστική δράση που έχει στο στάδιο αυτό η επασβέστωση
4)Μετασβεστοποιητική φάση. Η επασβέστωση έχει πλέον “φαγωθεί” όλη και αρχίζει η αναδιαμόρφωση του τένοντα: ίνες κολλαγόνου(ινοβλάστες), ανάπλαση,νεοαγγείωση,πολλαπλασιασμός.
Η πάθηση μπορεί να είναι συμπτωματική, δηλαδή να έχουμε έναν χρόνιο επαναλαμβανόμενο πόνο με εξάρσεις και υφέσεις, καθώς και μηχανικά ενοχλήματα(δηλαδή σε συγκεκριμένες φάσεις της κίνησης).Ειδικά όταν μια επασβέστωση είναι αρκετά μεγάλη παρατηρείται έντονος πόνος σε κινήσεις του ώμου επάνω από το κεφάλι καθώς και μπλοκάρισμα στην ανάταση του ώμου.Εδώ κρίνεται απαραίτητη η διαφοροδιάγνωση καθώς πολλές φορές συγχέεται με το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής,όπου το “επώδυνο τόξο” είναι συγκεκριμένο μεταξύ 60-120 μοιρών απαγωγής. Επίσης, παρατηρείται έντονος πόνος τη νύχτα, αδυναμία κίνησης του ώμου σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.Ο ασθενής δεν μπορεί να βρει μια θέση που να τον ανακουφίζει από τα συμπτώματα(λόγω της φλεγμονώδους διεργασίας της φάσης απορρόφησης)
(ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ)
Η πάθηση μπορεί να είναι ασυμπτωματική,δηλαδή ο ασθενής να μην πονάει και να είναι ορατή η επασβέστωση στην Α/Α.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η πάθηση αυτή συνήθως αυτοϊάται(όταν πρόκειται για την αντιδραστική της μορφή)και ο χρόνος ίασης κυμαίνεται από 2 μέχρι 10 έτη. Προτιμάται να εφαρμόζεται αναρρόφηση επασβέστωσης με υπέρηχο (στη φάση απορρόφησης).
Δεν πονάει, είναι ασφαλής και ανακουφίζει τελείως από τα συμπτώματα. Καλά αποτελέσματα δίνει και ο εξωτερικός κρουστικός υπέρηχος(ESWT) με ποσοστό επιτυχίας 60-80%.Το χειρουργείο πολύ σπάνια προτιμάται.
Στην εκφυλιστική της μορφή, από την άλλη, οι χρόνιες φλεγμονές (λόγω της τριβής) οδηγούν στην σταδιακή εκφύλιση του τένοντα, μείωση της αιμάτωσης και της οξυγόνωσης του ιστού και επακόλουθη νέκρωση. Οι επασβεστώσεις λειτουργούν προστατευτικά, στην ουσία. Η θεραπεία εδώ είναι αύξηση της αιμάτωσης του τένοντα, αναστολή των αιτίων προστριβής του τένοντα και ενδυνάμωση των μυών.
Το χειρουργείο δεν δίνει πολύ καλά αποτελέσματα και τα αντιφλεγμονώδη χάπια βοηθούν προσωρινά χωρίς να λύνουν την αιτία του προβλήματος.
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων και της μηχανικής του χεριού (δηλαδή πώς συμπεριφέρονται οι δομές κατά την κίνηση και την φόρτιση) είναι απαραίτητη καθώς χρειάζεται να εντοπιστούν τα αίτια και τα συνοδά συμπτώματα (μπορεί ο ασθενής να έχει και αυχενικό σύνδρομο, υπακρωμιακή προστριβή κλπ).Η απλή ακτινογραφία είναι επίσης χρήσιμο εργαλείο καθώς φαίνεται καθαρά το ακριβές σημείο της επασβέστωσης.
Η κινησιοθεραπεία, η βελτίωση της κίνησης της ωμοπλάτης, της κλείδας και η επανεκπαίδευση των μυών του στροφικού πετάλου μπορεί να φέρει τον βραχίονα σε σωστότερη θέση και να μην προσκρούει στο ακρώμιο κι ερεθίζεται ο τένοντας.
Η θεραπεία tecar (εντοπισμένη ραδιοσυχνότητα),ο εξωτερικός κρουστικός υπέρηχος μπορούν επίσης να βοηθήσουν και να βελτιώσουν την αιμάτωση του τένοντα.